En toch … het maakt een mens creatief. Je zoekt andere wegen om ergens te komen, op vakantie te gaan, te communiceren. Je bent veel meer gespitst op waar het bloed nog meer zou kunnen kruipen als de gebaande wegen geblokkeerd zijn. Opeens is alles anders. Moet alles anders. En kàn ook alles anders.
Wat als er aan de stoelpoten van je gezondheid wordt gezaagd? Met het corona-virus is opeens alles anders… In de media zie je hoe we nieuwe wegen zoeken. In no time worden in wijken, dorpen en gemeenschappen nieuwe ‘kanalen worden gegraven’ om hulpvragen en helpende handen over en weer te laten stromen. Een ziekte kunnen we niet 1-2-3 oplossen, de eenzaamheid door opgeslotenheid ook niet. Maar we kunnen wél meehelpen dragen, er samen doorheen. Hoe?
De mens is mateloos creatief. Daarin zie ik dat God iets van Zichzelf in ons DNA ingebouwd heeft, namelijk Zijn eigenschap om te creëren. God schept. En de mens kan dat in veel opzichten ook. Wij kunnen ontwerpen, maken en doen – handen en voeten geven in bijv. de ontwikkeling van een vaccin, in onderlinge zorg, samenwerkingsverbanden.
Nee, wij mensen hebben niet alle eigenschappen van God: wij zijn niet eeuwig, alomtegenwoordig, alwetend etc. Dat hoeft ook niet. “En toch heeft God ons bijna goddelijk gemaakt”, zegt de bijbel in Psalm 8:6. Bijna. En dat zie ik nu, in de onzekerheid van de corona-crisis, meer en meer boven tafel komen. Er zit zòveel creativiteit, liefde, nabijheid, barmhartigheid, wijsheid in de mens – eigenschappen van God Zelf die Hij ons meegegeven heeft. Daarmee zijn wij als mensen tot zegen van elkaar (en van God). Vaak in de hele gewone dingen die we voor elkaar kunnen betekenen. Juist nu zie ik daarin nieuwe eigenschappen tevoorschijn schitteren in mensen. Zegen elkaar daarmee! Mooi!