Zelfverzekerd ging ik er in. Ik had met 10 tankbeurten 10 kwartjes van Klok verzameld – een gratis wasbeurt voor mijn auto. Ik ben gek op gratis en autowassen doe ik niet graag. Met trots leverde ik de 10 kwartjes in en kreeg een kaartje. Een jonge vent boende met stevig sop de auto in. Ha, lekker! Hij dirigeerde mij naar het startpunt van de autowasstraat.
Opeens kreeg ik het wat benauwd. Niet sturen, niet remmen etc. – I am out of control. Voordat ik het wist trok een lopende band de auto de wasstraat in en bedekten wolken schuim de voorruit. De auto bewoog en ik kon niks doen. Niks zien. Ja, vaag de achterlichten van degene die voor mij deze donkere tunnel in ging. Stromen van water kletterden op de auto, ik hoor machinegeluiden. Niet fijn, ik kan niks doen, ik voel me hulpeloos! Botst mijn auto niet ergens tegen aan? Wat als er iets fout gaat? Wat als…? Ik weet dat dit nodig is om alle vuil af te wassen, maar het voelt niet echt comfortabel. Het is zo stuurloos. Na de regens volgt woestijnwind en kletteren slierten over de auto heen. “Heer, komt dit goed?!”. Twee minuten later gaat de roldeur omhoog en rij ik schoon de straat op. Oef… Blij dat het weer voorbij is. Overgave aan anderen is een hele klus. Maar ook: blij dat de Corsa weer schoon is. Dat was echt nodig!
Is het in ons geloofs- en gemeenteleven niet anders? Laat dat de uitdaging zijn voor 2020 – een nieuw jaar, waarin we een aantal uitdagingen voor de boeg hebben. Om koers te kiezen, samen de schouders er onder te zetten en onszelf beschikbaar te stellen aan Hem, Jezus Christus.
Liederen voor de Gemeentezang 471 zingt het zo mooi: “Heer, ik geef m’aan U volkomen. ‘k Leg mijn al hier voor U neer, opdat U in mij kunt wonen, met Uw Geest, o Heer. Al de liefde van mijn harte zij U voortaan toegewijd. ‘k Vrees geen moeiten meer of smarten, daar Gij met mij zijt. Glorie, glorie, halleluja. ‘k Leg mijn al aan Jezus’ voet. En nu is mijn heil volkomen door het dierbaar bloed”.