“Ha, Jan-Martin, ik heb je dienst gezien afgelopen zondag! Leuk, dat met die kwartjes. Maar ik vond de preek wel een beetje lang hoor”. Hij heeft gelijk. We gaan ons best doen het binnen een uur te houden. Kijken naar een beeldschermpje is toch anders dan in dezelfde ruimte een kerkdienst beleven. Of toch niet? Begint het toch niet op elkaar te lijken?
Ik liep iemand tegen het lijf die een andere kerkdienst op livestream gekeken had. “En, goede dienst gehad?”, vroeg ik. Hij trok meteen van leer: “De voorganger had rode schoenen aan, zo’n trendy bril & baardje. Volgens mij zit hij in een midlifecrisis!”. Ik schrok een beetje van zijn reactie. Hoe kijk je naar een dienst? Waar laat je je door raken, waar staan je zintuigen op afgesteld? Voor je het weet begint ons kijkgedrag op zondagochtend op de livestream te lijken op die van een échte dienst. Met onze vaste verwachtingen en graag ook af en toe een extraatje waarmee we verrast worden. Om de kijkers wakker te houden en de kijkcijfers hoog. Het gevaar ligt op de loer dat we ook met de beeldschermkerk snel verwend raken, terwijl men achter de schermen steeds creatiever moet zijn om het voor elkaar te krijgen. Het begint bijna op een tv-show te lijken…
Eén woordje uit het ontstaan van de eerste gemeente blijft mij bij: eenvoud van hart. In Handelingen 2:46 wordt deze gemeente beschreven als trouw en eensgezind samenkomend in de tempel (voor de beeldbuis?), het brood brekend bij elkaar thuis (ja, ook daar thuisavondmaal!) en “zij namen deel aan voedsel met vreugdegejuich en eenvoud van hart” (staat er letterlijk in het Grieks). Waarover was hun hart zo vol en liep de mond van over? “Zij loofden God”, staat er in vers 47.
Laten we zo komende zondagen er opnieuw échte diensten van maken! Ik hoop dat dan ook de rest van vers 47 vervuld mag worden: “… en stonden in de gunst bij het hele volk. De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden”.